„Rozmowy kapelana z chorym” - ks. Adam Trzaska, Kapelan Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. św. Łazarza” w Krakowie
Opieka duchowa osób terminalnie chorych stanowi jedno z podstawowych zadań opieki hospicyjnej. Podejmowana jest przez cały zespół hospicyjny, a w sposób szczególny przez kapelana. Jednym z głównych zadań w tej opiece jest rozmowa z chorymi, zarówno ta sakramentalna (spowiedź), jak i te pozasakramentalne (często dla chorego nie mniej ważne). W tych rozmowach chorzy dotykają problemu choroby, cierpienia, poszukują odpowiedzi na pytania: „co dalej?”, czy też podejmują próbę dokonania w obecności osoby duchownej bilansu życia.
Ksiądz stający przy łóżku chorego pełni potrójną misję. Jako osoba powołana przez Chrystusa, ma spełniać swą posługę pasterską w oparciu o ewangeliczny wzór dobrego pasterza, a więc nikogo z tych rozmów i spotkań nie wykluczać, być szczególnie otwartym na wszystkich poranionych przez życie (nie tylko przez chorobę), cierpliwym wobec trudnych, szanującym wolność religijną człowieka, a więc także tych którzy tę posługę odrzucają, niezrażający się tymi którzy są po ludzku trudni.
Kapelan jest osobą posłaną do chorego przez konkretną wspólnotę Kościoła (poprzez dekret biskupa) i w imieniu tej wspólnoty ma obowiązek posługi sakramentalnej. Te rozmowy mają pomóc chorym w otwarciu na sakramenty, przełamać istniejące wątpliwości, pokonać narosłe problemy i uprzedzenia.
Trzecie zadanie, to posługa braterska, bycie z najbardziej potrzebującymi. To otwartość na drugiego, która nie wynika tylko z powołania, czy zawodu, ale wypływa z naszego człowieczeństwa. Ta część rozmów charakteryzuje się odwagą wychodzenia ku człowiekowi, dzieleniem się swoim życiem, próbą spojrzenia na problemy oczami naszych rozmówców.
Osoba publikująca: Tadeusz Tomera