„Trudne rozmowy” - prof. dr hab. med. Krystyna de Walden-Gałuszko, Kierownik Katedry Psychiatrii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
Każda rozmowa jest procesem zawierającym w sobie etap werbalno-niewerbalnego zakodowania ze strony nadawcy i etap analogicznego odkodowania przez odbiorcę.
Procesowi temu towarzyszy przeważnie tzw. szum informacyjny co zakłóca dodatkowo prawidłowy przebieg rozmowy. Zakłócenia te są stosunkowo łatwe do wyeliminowania podczas tzw. rozmów „neutralnych” - nie angażujących uczuciowo - Gorzej gdy rozmowa ma charakter diagnostycznej lub terapeutycznej (w tym wypadku sama rozmowa staje się terapią).
Największe wymagania stawiane są tzw. rozmowom trudnym - ich realizacja wymaga dużego wysiłku zarówno poznawczego jak i emocjonalnego.
Przykładem rozmów tego typu jest przekazanie choremu prawdy o złym rokowaniu, a także rozmowa zawierająca „w sobie” dylemat etyczny.
W etyce medycznej obowiązują - jako naczelne - zasady: poszanowania godności i autonomii, sprawiedliwości a także zasada czynienia dobra oraz zakaz szkodzenia.
Zasady te - powszechnie zrozumiałe i znane - w praktyce sprawiają niejednokrotnie dużo trudności.
Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku tzw. konfliktu dwóch zasad - równie ważnych, a jednak w praktyce wykluczających się. W takiej sytuacji trzeba podjąć wysiłek refleksji i wyboru (połączony z silną zwykle z reakcją emocjonalną) którą z zasad należy w tej określonej sytuacji zastosować.
Przykłady konfliktów tego typu zostaną przedstawione w oparciu o konkretne sytuacje kliniczne.
Osoba publikująca: Tadeusz Tomera