Opieka nad terminalnie chorym rozpoczęta po raz pierwszy w Polsce w 1972 roku w Zespole Synodalnym Kościoła Arki Pana w Krakowie Nowej Hucie trwa do dnia dzisiejszego. Grupa parafialna, zawiązana podczas budowy kościoła, w skład której wchodzili także lekarze i pielęgniarki  postanowiła bezinteresownie służyć nieuleczalnie chorym na raka w Szpitalu im. S. Żeromskiego w Krakowie, a także podjęła inicjatywę wybudowania domu hospicyjnego. W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia nikt nie wyobrażał sobie jak wiele jeszcze można ofiarować odchodzącemu człowiekowi. W 1981 roku parafialny zespół postanowił powołać stowarzyszenie, które zostało zarejestrowane 29 września 1981 roku pod nazwą Towarzystwo Przyjaciół Chorych „Hospicjum”. Towarzystwo było pierwszym stowarzyszeniem hospicyjnym w Polsce. Od samego początku służąc chorym i starając się budować hospicjum mówiło społeczeństwu o sensie hospicyjnej służby, o tym że opieka nad chorym to nie tylko profesjonalna opieka medyczna, ale również opieka duchowa i ofiarowana obecność oraz zapewnienie o towarzyszeniu choremu do końca jego dni. To wsparcie dane rodzinie, która już od momentu nieubłagalnej diagnozy zaczyna przeżywać myśl o rozstaniu nie tylko w czasie choroby bliskiej osoby, ale także w okresie żałoby. Prowadzone przez Towarzystwo zespoły opieki hospicyjnej: Hospicjum Stacjonarne, Hospicjum Domowe i Poradnia Medycyny Paliatywnej obejmując opieką medyczną, pielęgnacyjną, duchową, psychologiczną i socjalną chorego, starają się uczynić wszystko, aby chory mógł żyć bez bólu, wśród bliskich i przyjaznych mu osób do naturalnej śmierci. W trosce o chorego jednoczy w pełnieniu opieki rodzinę, personel medyczny, wolontariuszy i jego przyjaciół. Opierając swoją działalność na wartościach chrześcijańskich niesie pomoc wszystkim ludziom, bez względu na wyznanie, poglądy, sytuację rodzinną czy materialną. TPCh „Hospicjum im. św. Łazarza” stara się również przywracać śmierci godność w świadomości społecznej, kształtować właściwą postawę wobec choroby i śmierci wśród rodzin oraz budować relacje międzyludzkie oparte na solidarności i odpowiedzialności za innych, a także propagować bardziej refleksyjne spojrzenie na życie.

Leczenie bólu i opieka paliatywna są obecnie dziedziną medycyny wykładaną w uniwersytetach medycznych. Zakłady medycyny paliatywnej prowadzą badania naukowe, a także kształcą lekarzy specjalistów z medycyny paliatywnej  i pielęgniarki specjalistki z opieki paliatywnej. Te zadania spełnia również Towarzystwo, które posiada akredytację do prowadzenia specjalizacji z dziedziny medycyny paliatywnej.

Obecnie na terenie Polski ponad 500 zespołów paliatywnych i hospicyjnych prowadzi opiekę paliatywną i hospicyjną, w tym 132 zespoły organizacji pozarządowych świeckich i kościelnych. Nadal jednak są ludzie, którzy nie mogą skorzystać z tej opieki.